کتاب خیابان های سرخ کوچه های عجیب به کوشش مونا فلاحی

مجموعه " خیابان های سرخ ، کوچه های عجیب " به ساحت شعر سپید عاشقانه ای می پردازد که در دهه ی هشتاد اتفاق می افتد . شاعرانش نسلی از شعر معاصرند که از گفتمان جاری شعر دهه ی هفتاد یا فاصله گرفته و یا با استفاده از المان های آن دوره ی خاص دگرگونی هایی در خود شاعرانه انجام داده اند . نسلی که بیشترشان تجربه ی جنگ تحمیلی را داشته ، سری در انقلاب و سری در اکنون آن دارند . 

این مجموعه که با مقدمه ای از وحید ضیایی، به کوشش مونا فلاحی از هنرجویان کلاس ادبیات خلاق در 127 صفحه تدوین گشته و توسط انتشارات محقق اردبیلی منتشر شده است, برای نخستین بار به اشعار سپید عاشقانه ی دهه ی هشتاد می پردازد  شاعرانی که  نزدیک به 60  نفر از آنها در کتاب نام برده و شعری عاشقانه از آنها آورده شده است. کسانی که در ادبیات ایران از هر سویی نفس کشیده اند. از نام های این مجموعه است:

احمد بیرانوند, آرش نصرت الهی, آزاده دواچی, آیدا عمیدی, افشین کریمی فرد, الهام اسلامی, بهاره رضایی, بهاره فریس آبادی, پویا عزیزی, ترانه جوانبخت, جلیل صفربیگی, حبیب محمدزاده, حسین فاضلی, حکیمه ظفری,داریوش معمار, داوود ملک زاده, رسول پیره, رسول رخشا, رسول یونان, رضا حیرانی, رضا کاظمی, روجا چمنکار, رویا زرین, سید احمد حسینی, سید محمد آتشی, سینا علی محمدی, شبنم آذر, شراره کامرانی, شیدا محمدی, علی اسدالهی, علیرضا بهرامی, علیرضا رضایی, علیرضا عباسی, علی عبدالرضایی, کامران رسول زاده, کیانوش خان محمدی, گراناز موسوی, گروس عبدالملکیان, لیلا صادقی, لیلا فرجامی, لیلا کردبچه, لیلی گله داران, مانا آقایی, ماندانا زندیان, مجید سعدآبادی, محسن بوالحسنی, محمد آشور, مریم فتحی, مریم هوله, مزدک پنجه ای, مهدی مرادی, مهدی مظفری ساوجی, میثم ریاحی, نرجس کیخا, وحید ضیایی, وحیده سیستانی

مصاحبه ی دکتر وحید ضیایی با روزنامه ی همشهری

" پرفورمنس شعر و نقاشی ، ایده ای بدیع ...."

[سهیلا صاحبقران - خبرنگار همشهری ]

پرفورمنس ( Performance ) از هنرهای مفهومی است که در لحظه اتفاق می افتد. این هنر در حین شکل گرفتن، مخاطب را درگیر خود می کند و اتفاقی که در آن رخ می دهد، قابل پیش بینی نیست. پرفورمنس ممکن است در نقاشی رخ دهد یا در نمایش. اما ترکیب نقاشی و شعر در پرفورمنس ایده بدیع و جالبی است که برای اولین بار توسط دو هنرمند اردبیلی طراحی و اجرا شد. بدین ترتیب جامعه هنری استان اردبیل شاهد اولین پرفورمنس شعر و نقاشی با عنوان " در رگهایت روییده" با همکاری مهدی حمیدی؛ نقاش بین المللی و وحید ضیائی؛ از شاعران مطرح در ادبیات برون مرزی، بود. این اجرای مشترک که به هنرمندان سرطانی تقدیم شد، رویداد مهم و شاخصی در تقویت و توسعه فرهنگی اردبیل محسوب می شود. برای بررسی بعد هنری و تاثیرگذاری پرفورمنس شعر و نقاشی در اردبیل با "وحید ضیائی"، شاعر، پژوهشگر، مترجم و طراح کلاس های ادبیات خلاق، گفت وگو کرده ایم که در ذیل می خوانید: 
در پرفورمنس شعر و نقاشی چه حادثه ای رخ می دهد؟ 
در یک فضای هنری که روح شعر و نقاشی بر هنرمند و مخاطب دمیده می شود، اثر هنری مشترک متاثر از یکدیگر تولید می شود. به طوری که شاعر به صورت بداهه شعر می سراید و برای حضار می خواند. نقاش نیز بر بوم نقاشی رنگ ها و ترکیب های جدیدی ایجاد می کند که در نهایت به ارائه یک اثر تاثیرگرفته از آن شعر، منجر می شود. بنابراین نقاش و هنرمند با ناخودآگاه همدیگر ارتباط برقرار می کنند. من و آقای حمیدی در این کار، به طور ناخودآگاه، رنگ و واژه را به چالش کشیدیم.

ارتباط بین ناخودآگاه دو هنرمند چگونه می تواند بر مخاطب تاثیر بگذارد؟ 
در ابتدا باید اشاره کنم که نقاشی های مدرن و پست مدرن هنر نگریستن به دنیا در وضعیت انتزاع بوده و یک نقاش پست مدرنیسم آنچه در ناخودآگاه خود نهادینه و انباشته است را به تصویر می کشد. 
از آنجایی که هنر انتزاعی در ناخودآگاه هنرمند رخ می دهد، در پرفورمنس محیطی فراهم می شود که بدون درنظر گرفتن مخاطب، ناخودآگاه نقاش و شاعر در برابر هم قرار می گیرد و اثر متقابلی که تولید می شود، مخاطب را از دو سو تحت تاثیر قرار می دهد. به این صورت که همزمان شعری سروده و قرائت می شود و یک تابلوی نقاشی در برابر چشمان مخاطب تولد می یابد. در این فضا مخاطب شاهد تولد دو اثر هنری با بنیه ذهنی مشترک است. در کار ما نیز دو اثر با شاخصه های پسامدرنیتگی تولید شد. 
به نظر شما مخاطبین پرفورمنس شعر و نقاشی توانستند با دو اثر تولیدی ارتباط برقرار کنند؟
زمانی که آقای حمیدی به صحنه آخر رسید و سه خط، سه کات روی بوم انجام داد، عکس العمل خاصی از مخاطبین دریافت کردیم. برای شخص من دیدن همان واکنش از سوی حضار کافی بود چرا که در فاصله یکصد و پنجاه دقیقه اجرای سخت از منظر بداهه و لحظه ای بودن کار، مخاطب های ما با حواس جمعی کامل دقت و توجه داشتند و به این معنی است که مخاطبین ما خاص و حرفه ای بودند و اگر مخاطب عمومی هم داشتیم به واسطه مخاطب خاص، یاد می گرفت که از تجزیه و تحلیل این دو اثر هنری استفاده کند. 
در نهایت به جرات می توانم بگویم که مخاطب ما توانست با کار ارتباط برقرار کند، به واسطه اینکه اگر ما می توانستیم کنش و واکنش بین مخاطب و آفریننده اثر را به وجود بیاریم، همان کنش و اتفاق برایمان تجربه خوبی بود. 
به نظر شما فضای هنری اردبیل چه قدر نیازمند کارهای جدید و مدرن است؟ 
پرفورمنس شعر و نقاشی تقابل بین دو هنر بود و جای خالی چنین کاری در شهر ما احساس می شد. هنرهای کلاسیک از قدیم در اردبیل رواج داشته اما اینکه بخواهیم شعر را از بند قالب و قافیه خارج کنیم و با هنرهای امروزی مانند نقاشی مدرن، تلاقی بدهیم، اتفاق میمونی است که تاکنون در اردبیل صورت نگرفته بود و این کار به شرطی ادامه خواهد یافت که اردبیل همچون گذشته فرزندکشی نکند و هنرمندان خود را با بغض ها و حسدورزی ها و کینه ها از خود نرنجاند. اگر این اتفاق تازه تکرار شد و هنرمند اردبیلی توانست دوام بیاورد، مسلما نسل های آینده سبک های مدرن را در هنر اجرا خواهد کرد.
چگونه می توان بستر فعالیت هنرمندان مدرنیسم را فراهم کرد؟ 
وظیفه دولت در این خصوص، شناسایی استعدادها، و پشتیبانی از هنرمندان است. دولت سنگ اندازی نکند و به کسانی که سنگ اندازی می کنند نیز اختیار عمل ندهد و از آنجایی که قشر هنرمندان کم درآمد هستند، باید مورد حمایت دولت قرار بگیرند. اما نباید نقش خود هنرمند را نادیده گرفت. هر دولت موفق و پایداری باید خواستگار هنر و فرهنگ باشد. درغیر این صورت هنرمند باید هنرش را به دولت تحمیل کند. زیرا هنر مانند پری رویی است که طاقت مستوری ندارد. هنر باید در معرض نمایش باشد. البته نفس هنرمند دارای خلاقیت است. بنابراین اگر نگارخانه یا نمایشگاهی برای عرضه آثار نباشد، هنرمند باید آنقدر شهامت و شجاعت به خرج دهد که بتواند تولیدات خود را در خیابان های شهر در معرض دید قرار دهد و ثمره خوش اخلاقی فرهنگی را برای جامعه به ارمغان بیاورد.
پس شما خوش اخلاقی فرهنگی را یکی دیگر از آثار رویدادهای فرهنگی می دانید؟ 
برنامه های فرهنگی و هنری همیشه خوش اخلاقی فرهنگی به دنبال دارند که می تواند درصدی از بار خشونت را در جامعه کم کند. خشونت های سیاسی(در لفظ و لحن) و کلامی به واسطه ادبیات تعدیل و حتی یا خنثی می شود. زیرا آداب ادب ورزی در هنر معنا می یابد. کسی که دست به قلم باشد دست به چاقو نمی برد. کسی که می تواند دوست داشته باشد، به ستیز برنمی آید.
بیشتر مخاطبین پرفورمنس شعر و نقاشی را هنرمندان و علاقه مندان به هنرهای تجسمی تشکیل می داد و حضور شاعران و نویسندگان که عضوی از اهالی قلم استان هستند، به نسبت کم رنگ بود. شما این مساله را چگونه ارزیابی می کنید؟
با این سوال موافق نیستم. زیرا معتقدم نمایش نامه نویس ها و هنرمندان تجسمی و هنرجویان ادبیات نیز اهل قلم هستند که به واسطه فهم انتزاعی آنها از هنر، جزء مخاطب های جدی تر محسوب می شوند . اما باید این نکته را عرض کنم که بسیاری شاعران اردبیل کلاسیک کار هستند که دنیای خودشان را دارند که به لحاظ بافت سنتی کارها و مخاطبینشان موفق عمل کرده اند. 
عده ای نیز هنر جو و علاقمندند که اگر به بیراهه کشیده نشوند و در مکتب طفیلی های ایسم ها و ایست ها نیافتند ، جامعه ای ممتاز برای دنیای مدرن محسوب خواهند شد. اما در این میان ،تعداد اندکی هم خود محور متوهمی هستند که با زمین و زمان بد هستند و به جای رقابت پایدار ، جوهر جهل و مرکب تهمت و افترا پراکننده می کنند . این افراد - چه در زندگی هنری و چه اجتماعی شان - شکست خوردگان ناامید و پوچ گرایی هستند که بهتر است در مدینه فاضله راه داده نشوند. من به دنیای تازه ی پر امید و فردای روشن سرزمین مادری می اندیشم و در این میانه کج اندیشی و بد انگاری و بغض و دشمن انگاری هم کیشانم را روا نمی دانم . تاریخ بر آثار و فعالیت های ما قاضی خواهد بود نه نهضت های عقیممان در زیر دود قلیان های اندیشه کش .
بنده با تمام وجود و در حد بضاعتم برای ساختن اردبیلی آمیخته ی ادب و معرفت ، ادبیات و عشق فعالیت می کنم. باشد که آیندگان شاهد این مداومت و مقاومت باشند .

و سخن پایانی؟

در پایان از تلاش های "مهدی حمیدی" قدردانی می کنم و خداوند را شاکرم که در راس معاونت هنری فرهنگ و ارشاد استان اردبیل چنین مسئولی قرار گرفته است که امیدواریم قدر این سرمایه بزرگ را بدانیم.

ادبیات خلاق

نویسندگان و هنرجویان کلاس های ادبیات خلاق پنج شنبه 20 خرداد ماه ورک شاپی مشترک با مهدی حمیدی نقاش معاصر و وحید ضیایی با موضوع تصویر - ایماژ در هنر و ادبیات داشتند . این جلسه در پی پرفورمنس اجرا شده در هفته قبل و به هدف کشف فضاهای جدید ادبی و هنری در گفتمان هایی اینچنینی برگزار شد .

شعر بداهه ی پرفومنس شعر نقاشی

شعر بداهه

1 
گنبد از آسمان می گیرم 
باران از طاق ابروهات 
گنبد از "اردبیل "می گیرم
سبز
از ندانم کاری هایی عاشقانه
گنبد از هزار دستان ...
مرا به پیشخوان بهاری خواندی کدر 
مرا به پیشواز پاییزی خواندی شکوفه 
مرا ...

( باران می رسد 
روی ابر ها که می دوی ... ) 
2

من 
با ایلی به قدمت همه ی این کوه های نخراشیده
من 
با ایلی به قدمت همه ی این باد های بیجا
من
به قدمت هیچ / همه چیز 
من 
روایت تلخ ناکامی ام 
در سرخ ِ باغ های ویران
زرد ِ تمامیت خواه ِ شاعران فلج 
من 
از رنگی بیرون زده ام
که نشسته بر چشم هات .
■ بابا خان ؟ 
تفنگ می بارد از انگشت هاش ... 
■اسماعیل ؟
گلوی سنگی فاخته ای مغرور

( ببخشید ... ! 
کلمه تاویل دارد و رنگ می بازد گاهِ اجرا ، گاه اجرا ، گاه ... ) 
3
کسی نیامده است ... 
کسی نیامده که فروغ را بردارد
-از هر روزنی که امید داده شده -
کسی نیامده است
من / در این جمعیت بی نصیب و پریشان 
من 
هنوز شعر را آغاز نکرده ام 
مثل تو 
که مرا 
که مرا
که مرا ...
بگذار 
در دالانی که منتهی می شود به خانه ی دلم
کسی پایی بکشد از رنگ ِ واژه 
رنگ ِ همانی که از توی چشم هات می بینم 
حتی وقتی نگاهت نمی کنم ... 
■
چند نفر را دارید 
که اسم سرطانشان
نام سرزمین مادری شان است ... ؟!

■
دلم کسی را می خواهد
و نامش را قاب گرفته ام ...

4 
سیاه را مشق می کنند 
گاهی 
و در سیاهی روزگارم 
مشق ِ کوچه های بن بست است

5
سر از پا نمی شناسم
سر از فین / رگ گرفته و
پایی که در دشت مجنون جا مانده است
سر از نمی دانم های بی موقع تو
سر از هزار بار جاده را گز کردن
و انتهای آن را
که سوی عجیب پیر زنی دهاتی ست
که منتظر آخرین فرزندش است
بیاید
از جایی که روی پیشانی اش گلوله گل می کند ...

-گفتم گلوله ؟ 
( مرمی را
روی لبش می کشد 
و خیابان رژی سرخ می زند
بعد از سالها )

-گفتم خیابان ؟
همان که چادر پوشیده توی خاطره ی نقاش
همان که رنگ لب هات را می پاشم
روی جسدی از آن 
طعنه ....
حسد ....

از آن نفرین 
از آن ِ عاشقانه هایی 
موزون

-گفتم موزون ؟ 
( من و این درد آشنای همیم 
مرهم زخم هم دوای همیم
پیچک و شاخ سبز احساسیم 
که در این باغ ... 
من 
اهل باغی بودم مدفون
که درخت هایش را 
زنده زنده پوساندند ...

6 
رنگ 
تعبیر چشم های توست
واژه
تفسیر می طلبد 
و لال می شوم .

برای استعاره ها 
جعد ِ بی ریای لیلی لازم است و 
برای تو 
شبانه ای از تیر- باران .

7

داریم از قصه بالا می رویم
از هفت ِ مقدسی 
که لانه کرده از لای شانه هات 
داریم قصه می خوریم
مثل نارو خوردن
مثل خوره ای که به جان کسی افتاده 
که دوستش داریم 
خوره ی بی قیمتی جان
نان
آب خوش از گلوی نی پایین برود هم چه شود ؟! 
8

...

--------------

11 خرداد 1395

31 می 2016

مهدی حمیدی ، نقاش / وحید ضیایی ، شاعر

http://telegram.me/sherastan

اجرای پرفورمنس شعر/ نقاشی برای اولین بار ...

 نویسنده و شاعر اردبیلی :

✅ اجرای پرفورمنس شعر/ نقاشی برای اولین بار ...

 ✅ این نوع پرفورمنس برای اولین بار در جهان با یک تابلو یک شعر، با نقاشی مهدی حمیدی و شعر  وحید ضیایی به اجرا در خواهد  آمد.

✅ در این اجرا تعاریف به واسطه ناخودآگاهی تاثیر متقابل متقابل دو هنر بر هم، روند شکل گیری دو اثر با مضمونی واحد و دخالت فضا و مکان مخاطب بر اثر شهود خواهد بود.

http://ardabil.isna.ir/Default.aspx?NSID=5&SSLID=46&NID=17877

اتفاق کتاب در اردبیل

اتفاق کتاب

نشریه آوای مردم شماره 410 خود را به ویژه نامه آثار منتشر شده در کلاس های ادبیات خلاق اختصاص داد .

علاوه بر معرفی آثار منتشر شده در کلاس های ادبیات خلاق ، یادداشت هایی خواندنی از شاعران و نویسندگان معاصری چون : هرمز علیپور ، یزدان سلحشور ، ایرج ضیایی ، وحید خواجوی ، مریم ذوالفقاری ، علیرضا پنجه ای ، حسن رستم زاد منصور ، استاد یحیوی ایلچی ، صالح سجادی ،حسین قربانراده ، سولماز صادقزاده نصر آبادی ، لطف اله شیرین زبان و دکتر کاظم نظری بقا را در این شماره بخوانید . نسخه الکترونیکی این ویژه نامه را دانلود نمایید .

کانال رسمی دکتر وحید ضیایی

کانال رسمی دکتر وحید ضیایی

دکتر وحید ضیایی شاعر، نویسنده، مترجم و روزنامه نگار، مدرس و طراح کلاس های ادبیات خلاق هستند.

از طریق کانال تلگرام درج شده میتوانید ادبیات را با شیوه ای متفاوت و شیرین تجربه کنید

http://telegram.me/sherastan

http://telegram.me/sherastan

قدیمی‌ترین-شاعر-اردبیلی-که-می‌شناسید/

قدیمی‌ترین شاعر اردبیلی که می‌شناسیم!

نویسنده کتاب «تذکره شاعران اردبیل» گفت: ادبیات اردبیل به ادبیات کل ایران گره خورده است. چون هم از شاعران این منطقه به دیگر مناطق مهاجرت کرده‌اند و هم مهاجرت‌هایی به این منطقه داشته‌ایم.

به گزارش خبرنگار کتاب و ادبیات خبرگزاری فارس، تذکره نویسی در روزگاری پیش از این رونق بسیاری داشته است و در سده‌های گذشته تذکره‌های متعددی نوشته شده و به جا مانده است. اما امروز کمتر کسی است که سراغ این کار برود و تذکره بنویسد. آنهم تذکره شاعران یک منطقه خاص. زهره قاسمی ارجستانی نویسنده کتاب «تذکره شاعران اردبیل»، این کار را انجام داده است و بسیار مصمم است تا دوران قبل از مشروطه را با تذکره شاعران معاصر ادامه دهد و یک تذکره کامل از شاعران منطقه اردبیل از خود به یادگار بگذارد.

گپ و گفت کوتاهی با این نویسنده و پژوهشگر داشتیم که در ادامه می‌خوانید:

زهره قاسمی ارجستانی درباره جلد اول کتاب «تذکره شاعران اردبیل» و محتویات آن گفت: جلد اول تذکره شاعران اردبیل با ویراست اول به معرفی شاعران اردبیلی از آغاز تا زمان مشروطه می‌پردازد و نقطه آغاز یعنی زمانی که اولین سند و مدرک درباره یکی از شعرای این منطقه پیدا شده است.

این نویسنده در پاسخ به این سوال که قدیمی‌ترین شاعری که در این مجموعه معرفی شده است، متعلق به چه زمانی است،‌ اظهار داشت: فلک الدین ابونصر بن اسماعیل اردبیلی ملقب به الرییس که ابو جنید اردبیلی هم خوانده می‌شده، قدیمی‌ترین شاعری است که سندی از او یافتیم. او در 535 هجری قمری در اردبیل متولد شده  و اشعار او در کتاب عبدالله دبیثی با نام ابو جنید اردبیلی ثبت شده است.
وی افزود: بعد از او می توان به سعد الدین وراوینی اشاره کرد. این شاعر کسی است که مرزبان نامه را از زبان طبری به فارسی برگردانده و در اواخر قرن ششم و اوایل قرن هفتم زندگی می‌کرده است. بعد از او هم در سال‌های 607 تا 622 ملازم خواجه ابوالقاسم ربیب الدین شاعر دیگری بوده که من از او سندی پیدا کردم.
قاسمی گفت: البته با توجه به اینکه ممکن است اسناد جدیدی به دست بیاید این نقطه آغاز می‌تواند متغیر باشد و در این جلد تذکره  116 شاعر تا زمان مشروطه آمده است.

این پژوهشگر درباره تعداد جلدهای این مجموعه هم اظهار داشت: در نظر دارم این مجموعه را در 3 جلد منتشر کنم و جلد دوم از زمان مشروطه تا انقلاب اسلامی است و جلد سوم هم به شاعران پس از انقلاب اسلامی اختصاص دارد.

قاسمی درباره میزان پیشرفت جلدهای بعدی این مجموعه هم گفت: جلد اول این مجموعه تمام و منتشر شده است البته با به دست آوردن اسناد جدید ممکن است ویراست‌های بعدی مجموعه تغییرهایی در این کتاب بدهد اما درباره جلدهای بعدی مشغول به کار هستم و به هر حال تدوین این کتاب‌ها، پیدا کردن اسناد و حتی پیدا کردن شاعران معاصر، کار نوشتن این کتاب را زمان بر می‌کند.

وی افزود: جمع آوری تذکره شاعران معاصر به دلیل مهاجرت هایی که در سال‌های اخیر داشته‌اند مشکل تر است و باید آنهایی را که در قید حیات هستند، برای مصاحبه حضوری یافت و این کار به هر صورت زمان بر است.

این نویسنده درباره شیوه تدوین کتاب اظهار داشت: این کتاب هم مانند تذکره‌های قبلی نوشته شده است. یعنی نام شاعران به ترتیب حروف الفبا در کتاب آمده است و برای هر فرد شرح زندگی نامه وی به همراه آثارش معرفی شده و اگر نمونه شعری از شاعر در دست باشد، نمونه شعر هم در کتاب آمده است.

 

قاسمی در پاسخ به این سوال که آیا زبان اشعار چه به زبان آذری و چه فارسی برای مردم امروز قابل فهم است یا خیر هم اظهار داشت: به هر زبان دچار تغییر شده و چندان قابل فهم نیست البته بعضی از اساتید در این حوزه کارکرده‌اند با توضیح هایی بر اشعار، آنها را به زبان عادی نزدیک کرده‌اند.

وی درباره مشکلاتی که برای پیدا کردن اسناد داشته و همچنین مقدار اشعار و دیوان‌هایی که از شاعران قدیمی اردبیل باقی مانده است،‌ هم گفت: متاسفانه اکثر آثار از بین رفته است و نسخه اصلی اشعار موجود نیست و متاسفانه گاهی تنها یکی دو بیت از شاعری باقی مانده که یک شاعر دیگر یا کسی که سند را منتقل کرده،‌ به آن شعر اشاره کرده است.

این نویسنده گفت: در مجموع، اشعار بیشتر از دوره صفویه به بعد باقی مانده و از شاعران قبل از آن تعداد خیلی کمی شعر باقی مانده است.

قاسمی در پاسخ به این سوال که آیا شاعران ذکر شده در این کتاب تنها در محدوده جغرافیایی اردبیل زندگی می‌کرده‌اند و این کتاب تنها به بررسی ادبیات این منطقه می‌پردازد، اظهار داشت: نکته این است که ادبیات اردبیل با ادبیات کل ایران گره خورده است. چون هم از شاعران این منطقه به دیگر مناطق مهاجرت کرده‌اند و هم مهاجرتهایی به این منطقه داشته‌ایم. مثلا مقدس اردبیلی در بغداد زندگی می‌کرده و تعدادی از آثارش به زبان ترکی است اما از نظر جغرافیایی و فرهنگی مطالبی که در اشعارش بازتاب یافته اصلا به جغرافیای منطقه محدود نشده است.

نویسنده کتاب «تذکره شاعران اردبیل» در پاسخ به این سوال که بیشتر اشعار باقی مانده از شاعران اردبیلی پیش از مشروطه به زبان ترکی است یا فارسی، گفت: بیشتر شعرها به زبان فارسی است. البته بعضی از شاعران به چند زبان شعر دارند. مثلا در دیوان شیخ صفی الدین حتی به زبان گیلکی هم شعر هست چون با یک دختر گیلانی ازدواج کرده بود. بعضی از شاعران حتی به زبان عربی هم شعر دارند اما بیشترشان به دلایل تاریخی به زبان فارسی شعر گفته‌اند.

عاشقانه های بعید اثر دکتر وحید ضیایی منتشر شد

عاشقانه های بعید ، مجموعه شعر های عاشقانه وحید ضیایی منتشر شد . خبر انتشار این مجموعه با یادداشتی همراه است که می خوانید : 

دخترم ترنم سلام ! 

حالا که این متن را بلد شده ای که بخوانی ، سالها از انتشار کتابی که به تو تقدیم شده است می گذرد . نه من که نگارنده ام و نه تو که مخاطب نوسال منی از آنچه در این دقیقه ی خوانشت اتفاق می افتد و در حال وقوع ست خبر نداریم ، خدا می داند و  آسمانها ... 

دیروز به احتساب همه کتاب های مجازی و حقیقی ام چهاردهمین کتابم را تحویل گرفتم که رنگ و بویی متفاوت داشت به چند دلیل : 

پدرت از جوانسالی های دور غزل می نوشت و می نوشت ، یعنی اصلن کارش را با داستان کوتاه و شعر موزون شروع کرد ، و در آن ازدحام سوت و کف های چندم خردادی ، شعر هایش دست به دست شد ، بزرگ شد ، و یک روز فهمید که انگار به سرنوشتی دارد شبیه بعضی های این سرزمین هفتاد و دو ملت . 

تغییر رشته داد تا عشقش را در رشته ی دانشگاهی ای بیابد که ادبیات بود ، تا دکتری خواند و جز علم فرسوده ی دفتری ، چیزی از عشق نیافت در این مجال چندین ساله  ... 

اما تغییر رشته ، تغییر در خود پدرت بود از آن زمان که تصمیم گرفت عمرش را صرف عشقش کند . شاید به همین دلیل بود که همزمان با جامعه ای که صداهایی متفاوت از آن بلند می شد ، وارد گودال نبرد با سنت ها شد ( و چقدر این سنت ها قوی بودند ) . با غزل نامی شد و وقتی حصار پولادینش را دید که بسیارانی را اسیر می کند و عمری شیفتگی مرضی را در انتظار الهام و محبوب واسوخت می کند ، برای خود دنیایی دیگرگونه ساخت و از شعر و داستان ملغمه ای ساخت ، تا خودش را بنویسد ... خواست فرزند خلفی باشد برای مرام مشروطه چی های ادبی که روزنامه نگاری پیشه کرد . اولین ها در این تغییر با او بودند ... اولین های مجله طنزی یا نشریه ای تخصصی برای ادبیاتی که عشق اول بود . ترجمان لغت عشق منجر شد به مادرت در سالهای دور . 

اما جنون ادبیات راه خودش را می رفت . در لابیرنتی که در هایی بسویت باز می شوند و بسته ، هر دری را زد تا تلالو نوشته هایش باشد . پری رویی را نهفته و در سنت صندوق نپسندید ، و در مجازی های تازه اتفاق افتاده ، بسبار اتفاق ها انداخت ! نخستین مجله ادبی مجازی ، نخستین سایت ، نخستین ... و چقدر نخستین بودن و نخستین ساختن سخت است . ( در شهری که بهارش ادامه زمستان باشد و عادت به شکوفه دادن و به رگبار تگرگ خزان نشان سپردن ، چه انتظاری ، که موی شبابش به رنگ قله های عبوسش نباشد ...) 

دخترم ! 

در جدال با خویشتن و جهان ، نوشتم و آفریدم ، آنقدر ها صبور نبودم که منتظر بمانم تا اجازه ای از کسی صادر شود برای عشقبازی با کلمات ؛ 

" فرصت دوست داشتن " ، مجال عاشقانه ای بود که به تو انجامید ، دو بار 33 شعر عاشقانه نوشتم یکی برای جنون مجنونی های زبان و یکی در شماتت اهل نبرد ، " آن این عکس ها که مجموعه نوسالی غزلم بود ماند و در مجازگاه ها به خاطره ها سپرده شد ."  شعرآستان ها " را در جدال بین شاعر و جماعت و جمع ، در جدال بین زمینی که مشتی هم از آنش ندارم و آسمانی همه تقدیر و غضب ، همچنان آفریدم . سنت ، که شمشیر آخته ای دارد ، در خاک سازی و خاک بازی این جوان ، به خاکم کشاند ، دست به " جان گویه ها"  بردم و از نور دهم طلب استمداد کردم . از پاپانویل شکلات فروش کتاب نویس ، تبدیل شدم به میرزا بنویس گوشه ای از کتاب خانه ی شهر . از عشق به سیاست و به سیاست با عشق ، ... روایت پدرت ، معجون عجیب آن سالهای وطن بود . در سه رنگ تشویش ... 

زبان سرخی که سپید چون قویی سبکبال به مرگ دریاچه ها می مویید و در قفسی توری به رنگ سبز یشمی ... 

دخترم ، جانان پدر ... 

اشک هایم را در کلماتم ریختم و رنگ استعاره زدم ...آزادگی سرو به ایستادگی اوست ، حتی اگر تابوتی گردد ، افقی ایستا ! 

حالا ، نامی هستم شهره به آب و گل ، لنگ ننگ نان اگر نبود ... حالا که هست ... بگذریم ...

دهه ای کوشیدم و اکنون که سالی و نیم بیشتر نداری ، من سی و هفتمین دانه ی تسبیح را خواهم انداخت با مجلدانی بسیار در این سال که تولد بیشماری داشت . تولد کتاب هایی که مقدمه شان بودم .، کتاب هایی که منشآتم بودند ، کتابی که برادرت بود ... 

دهه ای در تند باد ایستاده ام . سیلی خورده ام ، زخم خورده ام ، و همچنان باد ها در وزیدنند و طوفان ها در راه ... اما ...

همه اینها را گفتم که بدانی ، این " عاشقانه های بعید " که به " دوستت دارمی لبریز " می خواندت ، روایت جنون سالیانی ست که پیش از تو بر پدر رفته است . روایتی که در کنار دیگر مکتوبات ، شاید تصویری باشد اندکی روشن برای تویی که از آن فرداهایی ... 

می پرسی چرا " از دوستت دارمی لبریز ... ؟! " 

ترنم زندگی ام ... فکر می کنم ، تنها ، آنزمان که در " دوستت دارمی " زیسته ام ، هستی رنگ چهارمی نیز داشته است ... رنگی که در سی و هفت سالگی ام هم ، هنوز نامش را نمی دانم ، اما ... 

می دانم که با لبریزی آن

تذکره ی شاعران اردبیل اثر زهره قاسمی منتشر شد.

"تذکره شاعران اردبیل از آغاز تا مشروطه"  مجموعه ای است از زندگی نامه و منتخب آثار شاعران کلاسیک استان اردبیل که توسط"  زهره قاسمی ارجستان " پژوهشگر جوان اردبیلی تدوین و تالیف گردیده است و برای نخستین بار در عصر حاضر به جمع آوری و شرح حال و نمونه آثار ۱۱۶ تن از شاعران کهن اردبیل می پردازد . این مجموعه گام نخستی است برای تهیه مجموعه ای کامل و منسجم از گذشته شعری کهن دیار اردبیل که با توجه به روند تحولات سیاسی ،اجتماعی فرهنگی استان  به سه بخش تقسیم گردیده و هر کدام در مجلدی واحد در دست تهیه و تنظیم است .

کتاب حاضر  در بر دارنده بخشی از آثار و زندگی نامه شاعرانی  چون الهی اردبیلی، فردی اردبیلی،  ,شیخی اردبیلی ,فکری اردبیلی ,مولانا محسن ,ملهمی اردبیلی , مهان کشفی ,رابط اردبیلی, سعدالدین وراوینی و ...  در کنار اسامی شاهان و شاهزادگان خاندان صفوی چون شاه خطایی و سام میرزای صفوی ،جاهی اردبیلی، بدیعی اردبیلی و....است که  تا دوره مشروطه را شامل می شود  .

 جلد دوم مجموعه به دوره بعد از مشروطه  تا انقلاب ۱۳۵۷  و شرح حال و آثار شاعران آن دوره خواهد پرداخت  و جلد سوم نیز  از  انقلاب ۵۷ تا به امروز را دربر خواهد گرفت . این مجموعه توسط انتشارات محقق اردبیلی انتشار یافته و  در پیشخوان کتاب خانه های سراسرکشور عرضه می شود .